καλοκαίρι ...2009...

Αύγουστος...

Λένε σαν τ' Αυγούστου το φεγγάρι άλλη ομορφιά δεν έχει.

Εποχή που ξενινάνε τ' Αυγουστιάτικα φεγγάρια.

Μεγάλα, φωτεινά, με χρώμα θολό.

Ανάμεσα στο πορτοκαλί και το κίτρινο, με υποψία

καφέ και κόκκινου.

Λένε, ότι όταν κοιτάς το φεγγάρι αυτό με κάποιον άλλο,

τα μάτια σας βλέπουν πάντα με τον ίδιο τρόπο.

Πόση λαχτάρα και υπομονή υπάρχει στισ καρδιές αυτών

που τρέχουν ακόμα και σήμερα να κοιτάξουν μαζί το φεγγάρι...

Άραγε υπάρχει έρωτας σήμερα; Το βρίσκει κανείς

σημαντικό; Να τρέξει, να δει το φεγγάρι,

να την αγκαλιάσει και να της πει πως είναι όμορφη

όσο καμία αυτή τη νύχτα...

Σήμερα, όλα αυτά θεωρούνται απ' τους περισσότερους από

εμάς υπερβολές, πράγματα και πράξεις περιττές.

Ίσως κοροιδεύαμε και κάποιον αν μαθαίναμε

ότι το κάνει... Ότι κάθε Αύγουστο,

κοιτάει το φεγγάρι μαζί της, μοιράζονται τα ίδια

όνειρα. και πριν τους χωρίσει το ξημέρωμα, κάθε

χρονιά της λέει:

"Θα σε περιμένω εδώ και τον επόμενο Αύγουστο...

Θα μαι εδώ, για να σου θυμίσω όλα αυτά

που δε θέλω ποτέ να ξεχάσεις."

Ιστορίες σαν παραμύθι. Μεγάλες, πολύτιμες.

Που όποιος μπορεί να τις ζει, ή ακόμα και να τις

ονειρεύεται είναι αξιοζήλευτος... Μεγάλος.

Που όταν ο Θεός βλέπει αυτούς τους ανθρώπους

κάθε Αύγουστο, γελάει... Αυτούς που

κάθε Αύγουστο, σε κάθε Πανσέληνο δεν είναι ποτέ μόνοι.

είναι μαζί. κι ας περνάνε τα χρόνια, κι ας αφήνουν

τα σημάδια τους στο πρόσωπό τους.

ξέρεις, η ομορφιά δε χάνεται.

και είναι πανέμορφο να βλέπεις τα ίδια μάτια ακόμη πιο όμορφα

καθώς μεγαλώνουν.

δυστυχώς όμως κανένας μας δεν είναι ικανός

για κάτι τέτοιο, μεγάλο.

εγκαταλείπουμε τη μάχη και προσπαθούμ μετά

να ξεπεράσουμε τον άλλο.

Μένουμε μόνοι, και μας βρίσκει η Πανσέληνος και

οι Αύγουστοι κουρασμένους απο μοναξιά

και εφήμερες αγάπες.

και τότε είναι που σκέφτεσαι τα όνειρα

που έκανες μικρός, πιτσιρικάς ακόμα.

το "σ' αγαπώ" που της φώναξες στη θάλασσα

ανήμερα της Παναγίας, κάτω απ' το ίδιο φεγγάρι.

κι όλα τ' αστέρια του ουρανού έβαζε Εκείνη

να χαμογελάνε. και να χαμογελάς και εσύ.

γιατί αυτή είναι η ευτυχία.

θα θελα κάποτε να ρθει κάποιος και να μου πει:

ναι, εγώ αυτό που ονειρεύεσαι, το έζησα.

και αυτό θα ευχηθώ και σ' όποιον αγαπάω

πραγματικά.

στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, και στους

ακόμα πιο κενούς που θα έρθουν,

εσείς να είστε αυτοί που δε θα μαζοποιηθείτε.

θα ζείτε με τα όνειρά σας.

δε θα ντρέπεστε να φωνάξετε με θάρρος ότι

ναι, είστε ερωτευμένοι.

ίσως τότε ο κόσμος μπορέσει να σωθεί.

ίσως τότε βρούμε το Θεό. γιατί εκείνος πάντα

δίδασκε:

Αγαπάτε αλλήλους. Αληθινά...