καλοκαίρι ...2009...

Αύγουστος...

Λένε σαν τ' Αυγούστου το φεγγάρι άλλη ομορφιά δεν έχει.

Εποχή που ξενινάνε τ' Αυγουστιάτικα φεγγάρια.

Μεγάλα, φωτεινά, με χρώμα θολό.

Ανάμεσα στο πορτοκαλί και το κίτρινο, με υποψία

καφέ και κόκκινου.

Λένε, ότι όταν κοιτάς το φεγγάρι αυτό με κάποιον άλλο,

τα μάτια σας βλέπουν πάντα με τον ίδιο τρόπο.

Πόση λαχτάρα και υπομονή υπάρχει στισ καρδιές αυτών

που τρέχουν ακόμα και σήμερα να κοιτάξουν μαζί το φεγγάρι...

Άραγε υπάρχει έρωτας σήμερα; Το βρίσκει κανείς

σημαντικό; Να τρέξει, να δει το φεγγάρι,

να την αγκαλιάσει και να της πει πως είναι όμορφη

όσο καμία αυτή τη νύχτα...

Σήμερα, όλα αυτά θεωρούνται απ' τους περισσότερους από

εμάς υπερβολές, πράγματα και πράξεις περιττές.

Ίσως κοροιδεύαμε και κάποιον αν μαθαίναμε

ότι το κάνει... Ότι κάθε Αύγουστο,

κοιτάει το φεγγάρι μαζί της, μοιράζονται τα ίδια

όνειρα. και πριν τους χωρίσει το ξημέρωμα, κάθε

χρονιά της λέει:

"Θα σε περιμένω εδώ και τον επόμενο Αύγουστο...

Θα μαι εδώ, για να σου θυμίσω όλα αυτά

που δε θέλω ποτέ να ξεχάσεις."

Ιστορίες σαν παραμύθι. Μεγάλες, πολύτιμες.

Που όποιος μπορεί να τις ζει, ή ακόμα και να τις

ονειρεύεται είναι αξιοζήλευτος... Μεγάλος.

Που όταν ο Θεός βλέπει αυτούς τους ανθρώπους

κάθε Αύγουστο, γελάει... Αυτούς που

κάθε Αύγουστο, σε κάθε Πανσέληνο δεν είναι ποτέ μόνοι.

είναι μαζί. κι ας περνάνε τα χρόνια, κι ας αφήνουν

τα σημάδια τους στο πρόσωπό τους.

ξέρεις, η ομορφιά δε χάνεται.

και είναι πανέμορφο να βλέπεις τα ίδια μάτια ακόμη πιο όμορφα

καθώς μεγαλώνουν.

δυστυχώς όμως κανένας μας δεν είναι ικανός

για κάτι τέτοιο, μεγάλο.

εγκαταλείπουμε τη μάχη και προσπαθούμ μετά

να ξεπεράσουμε τον άλλο.

Μένουμε μόνοι, και μας βρίσκει η Πανσέληνος και

οι Αύγουστοι κουρασμένους απο μοναξιά

και εφήμερες αγάπες.

και τότε είναι που σκέφτεσαι τα όνειρα

που έκανες μικρός, πιτσιρικάς ακόμα.

το "σ' αγαπώ" που της φώναξες στη θάλασσα

ανήμερα της Παναγίας, κάτω απ' το ίδιο φεγγάρι.

κι όλα τ' αστέρια του ουρανού έβαζε Εκείνη

να χαμογελάνε. και να χαμογελάς και εσύ.

γιατί αυτή είναι η ευτυχία.

θα θελα κάποτε να ρθει κάποιος και να μου πει:

ναι, εγώ αυτό που ονειρεύεσαι, το έζησα.

και αυτό θα ευχηθώ και σ' όποιον αγαπάω

πραγματικά.

στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, και στους

ακόμα πιο κενούς που θα έρθουν,

εσείς να είστε αυτοί που δε θα μαζοποιηθείτε.

θα ζείτε με τα όνειρά σας.

δε θα ντρέπεστε να φωνάξετε με θάρρος ότι

ναι, είστε ερωτευμένοι.

ίσως τότε ο κόσμος μπορέσει να σωθεί.

ίσως τότε βρούμε το Θεό. γιατί εκείνος πάντα

δίδασκε:

Αγαπάτε αλλήλους. Αληθινά...

You flick your mane and click your fingers again
And from your back, you call my name
And like a fool, I run right back to you
And dance along to your latest tune

And when the land slides
And when the planets die
That's when I come back, when I come back to you

And when the sun cools
And when the stars fall
That's when I come back, when I come back to you

You roll those eyes and trap my hand in your thighs
It's slavery but in disguise
And like a fool, I come right back to you
There's nothing else that I can do

And when the pigs fly
And when the planets die
That's when I come back, when I come back to you

And when the sun cools
And when the stars fall
That's when I come back, when I come back to you

And when the land slides
And when the planets die
That's when I come back, when I come back to you

And when the sun cools
And when the stars fall
That's when I come back, when I come back to you

And when the war machines
Rust eternally
That's when I come back, when I come back to you

And when your heart bleeds
For a love that's dead like me
That's when I come back, when I come back to you...

"Νιώθω πως σ' ερωτεύομαι. Τραντάζομαι με τον ήχο της φωνής σου, ξεπετιέμαι από τη θέση μου, όταν σ' αντικρίζω. ..

Μπερδεύω τα βήματά μου,όταν ξέρω πως με παρατηρείς. Σ' ανακαλύπτω μέσα μου, Μ' ανακαλύπτω από σένα, λέξη λέξη.Αισθάνομαι την ανάγκη της προσευχής να μη χαθείς...

Αφιερώνω στα χέρια σου τα δάκρυά μου ανενόχλητα. Έλα ακόμα πιο κοντά μου ή τουλάχιστον, μη φύγεις ακόμα...

Παραμύθι κλεμμένο απ' τα παλιά...

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν όλα τα συναισθήματα του ανθρώπου.

Η Τρέλα πρότεινε να παίξουν κρυφτό.

Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι με νόημα, η Περιέργεια ρώτησε

"τί είναι κρυφτό;".

Ο Ενθουσιασμός χόρευε, η Χαρά πηδούσε για να καταφέρει

να "προσηλυτίσει" το Δίλημμα και την Απάθεια.

Η Αλήθεια δεν ήθελε να κρυφτεί, γιατί ήξερε ότι κάποια στιγμή

θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό.

Η Τρέλα άρχισε να μετράει. Η Τεμπελιά κρύφτηκε στον πρώτο

βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς,

η Γενναιοδωρία, σε αντίθεση με τον Εγωισμό, είχε πρόβλημα, αφού

έκρινε υπέροχες όλες τις κρυψώνες και τις παραχωρούσε στους φίλους της.

Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο,

ο Έρωτας πίσω από ένα θάμνο με τριαντάφυλλα.

"........1000" μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. 

Βρήκε την Τεμπελιά, την Πίστη, που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό,

τον Πόθο  και το Πάθος, τη Ζήλια, το Θρίαμβο, τους πάντες.

Μόνο ο Έρωτας ήταν χαμένος. Η Τρέλα έψαχνε παντού, μα τίποτα.

Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει, βρήκε ένα θάμνο

από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει δυνατά. 

Ξαφνικά, άκουσε βογκητό πόνου.

Ήταν ο Έρωτας, που τα αγκάθια τού είχαν πληγώσει τα μάτια.

Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη

και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.

Από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει..

Αφιερωμένο σε σένα μικρή μου...

Συγνώμη για το νευρικό μου γέλιο...

Ξέρεις ότι σ' αγαπάω...

Και θέλω το καλό...

όλων μας...;)

Living in a world without you..

It's hard to believe that it came to this 

You paralyzed my body with the poisoned kiss 
For 40 days and nights I was chained to your bed 
You thought that was the end of the story 
Something inside me called freedom came alive 
Living in a world without you 

You told me, my darling 
Without me, you're nothing 
You taught me to look in your eyes 
And fed me your sweet lies 

Suddenly someone was there in the window 
Looking outside at the sky that had never been blue 
Ah, there's a world without you 
I see the light 
Living in a world without you 
Ah, there is hope to guide me 
I will survive 
Living in a world without you ...

Σκληροί για τον καθένα οι στίχοι των "Τhe Rasmus".

 Οι γυναίκες θα 'λεγαν "εμείς είμαστε αυτές που δεχόμαστε πάντα

 τα δηλητηριασμένα φιλιά σας".  Οι άνδρες...το ίδιο. 

Το κάθε φύλο καταλογίζει στο άλλο ευθύνες για προδοσία, 

για υποκρισία, για απιστία, για τη μοναξιά.

 Η πραγματικότητα όμως απέχει πολύ από τις θεωρίες αυτές.

 Εκεί, είναι θέμα χαρακτήρα.

Ο κάθε άνθρωπος θα ένιωθε ευάλωτος στη θέα και μόνο κάποιου 

άλλου που θα τον "αλυσόδενε"

 στο κρεβάτι του. Με τη μεταφορική έννοια βέβαια...

Και όταν αναπόφευκτα κάποτε έρχεται το τέλος, 

πάντα μα πάντα,

 ο ένας θεωρείται για τον άλλο νικητής.

Και ο εαυτός του σαφώς ο χαμένος. Ο προδομένος...

Συνήθως από μια άσχημη εμπειρία που αποκτούμε, 

γενικεύουμε "οι γυναίκες" ή αντίστοιχα 

"οι άνδρες" δε μπορούν να νιώσουν, να καψουρευτούν, να αγαπήσουν...

Τι λάθος χειρισμός, τι λάθος γνώμη... 

Συμβαίνει στον καθένα.

 Ακόμα και στους πιο "θρασείς".

Σ' αυτούς που διακηρύσσουν παντού πως όσο είναι νέοι 

δε θέλουν δεσμεύσεις, πως δε θέλουν μόνιμες σχέσεις.

Μόνιμες....τέλοσπαντων... 

Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έρθει η ώρα που ναι, 

θα δεσμευτείς μέσα σ' ένα βράδυ,

 θα το επιδιώξεις και θα χαρείς κ όλας. Και τότε...

ούτε θα σκεφτείς τα χθεσινοβραδινά σου λόγια...

Θα καψουρευτείς, θα νιώσεις, θα γεμίσεις τις μπαταρίες σου χαρά, 

πόθο, λαχτάρα, περηφάνεια

για την κοπέλα που 'χεις δίπλα σου, είναι όμορφη όσο καμία...

Και ξέρεις...όσο γρήγορα φουσκώνουν αυτές οι ιστορίες,

 δυστυχώς το ίδιο γρήγορα ξεφουσκώνουν...

Ο ένας είναι αυτός πάντα που αποχωρεί.

Κάποια στιγμή, ξαφνικά για σένα, μένεις αχόρταγος 

απ' το παραμύθι σου, 

να κοιτάς το κορίτσι σου να τρέχει σ' άλλη αγκαλιά...

Και καλείσαι να επιβιώσεις σ' έναν κόσμο, χωρίς "αυτή"...

Αυτή...που λες πως σε χρησιμοποίησε,

 αυτή που δε σε χειρίστηκε σωστά...

Μένεις μόνος και η μόνο λύση είναι η αποδοχή...

Ε...ναι λοιπόν...θα επιζήσεις...

 Όπως έκανες πάντα ως τώρα...

Κάποιος εκεί έξω είναι που σ' αγαπάει...

Δε χρειάζεται να ναι ερωτική η αγάπη...

Αγάπη από το  φίλο σου 

που δε μπρορεί να σε βλέπει να κλαις,

 αγάπη από τη μάνα σου,

από τον αδερφό σου, 

ακόμα και από κάποιον

 που δεν έχει το θάρρος να στ' ομολογήσει...

ακόμα και από μένα...

Είχα ανάγκη σήμερα το βράδυ μιαν αγκαλιά σου... Χωρις λόγια, υποσχέσεις...χωρίς τίποτα. Να σουν κοντά μου και έστω 2 λεπτά να κολλούσα πάνω σου... Τι δύσκολο είναι να πνίγεις τα θέλω σου... Και να ήμουν βέβαιη πως δεν ήθελες; Απλά δε γίνεται... Δε γίνεται αγάπη μου ούτε ν' ακούσω τη φωνή σου... Κοιμάσαι... Να σαι καλά...Είμαι κοντά σου και σε προσέχω.. Δεν είσαι ποτέ μόνος... Μακάρι να νιώσω για σένα το τραγούδι που σου αρέσει και που θεωρούσα μέχρι πρότινος υπερβολή: " Μέχρι το τέλος του κόσμου... Μέχρι να χάσω το φως μου...."... Τι γέλια θα κάνουμε.... Καληνύχτα.... Δε σ' αγαπώ... Όχι ακόμα...