Διάλογος δυο πειρατών ξημερώματα τρίτης...στο κατάστρωμα...κρύο...4:40 π.μ.

-Γιατί ξεφυσάς;
- Χα... πολλά ψάρια μου το λένε...χέλια, αστακοί, μπαρμπούνια...
- Τα ψάρια ασ' τα στη θάλασσα..
-Οκ..
-Εμείς είμαστε στους ωκεανούς...
- Μα...ούτε ένα; Ούτε ένα να μην πάρω μαζί;
- Θα έρθει μόνο του από τη θάλασσα.. Ναι... πάντα...Συγκινήθηκα...

Δάκρυσαν οι πειρατές... είπαν να σκεπαστούν με την κουβέρτα τους και να κοιτάνε τ' άστρα μέχρι να ξημερώσει...εξ' άλλου...δεν έμεινε και πολύ ώρα ακόμη... Ο ένας άρχισε να σκέφτεται τους επόμενους προορισμούς, ενώ ο άλλος... τα ψάρια που άφησε να φύγουν στη θάλασσα... Είχε κρύο όμως.... δε μίλησαν...κοίταξαν ο ένας τον άλλο σηκώθηκαν... και κατευθύνθηκαν για το εσωτερικό του πλοίου...εξ' άλλου είχε πολύ αέρα..καμιά στεριά δε φαινόταν... και ένας τρίτος πειρατής τους περίμενε μέσα... άρρωστος...

-Καληνύχτα...
-Είμαι ευτυχισμένος...είπε ο πειρατής που ονειρευόταν τις επόμενες ακτές...
Ο άλλος δε μίλησε...


*Όλα είναι φανταστικά εκτός το διάλογο των πειρατών...Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο...και από άλλο χρόνο....όντως κάποτε υπήρξαν δυο πειρατές που τα ένιωθαν...και μεταξύ τους έβγαζαν πάαντα μα πάντα νόημα...